بهداشت محیط مدرسه

مدرسه فضاى اجتماعى خاصى است که آموزش و رشد شخصيت کودکان امروز که جامعه ساز فردا هستند، در پناه روش هاى آموزش صحيح و مناسب، فضاى فيزيکى مطلوب و محيط مساعد روانى آن پايه گذارى و اداره مى شود.

متأسفانه افزايش مستمر تعداد دانش آموز و کاهش امکانات و نبود فضاى آموزشى کافي، سبب شده است که امروزه در بسيارى از کشورها به ويژه کشور ما، بدون آن که به ضوابط و شرايط کيفى ساختمان و فضاى آموزشى توجه نمايند، بيش از پيش درصدد يافتن راه هائى براى افزايش فضاى آموزشى باشند. اين امر عامل اصلى در بروز مسائل و معضلات بهداشتى متعددى در محيط مدارس گرديده است که هر کدام به نسبت متفاوتى بر رفتار و کيفيت تربيت دانش آموز مؤثر واقع مى شود. اين مسائل در طيف وسيعى از ميزان آگاهى هاى معلم و مسئولين آموزشگاه گرفته تا شرايط و ضوابط مربوط به محيط فيزيکى و امکانات مدرسه گستردگى دارد. هر چند که دست اندرکاران نظام آموزشى در مدتى کوتاه، قادر به اصلاح و بهبود همه شرايط و عوامل سوء محيط مدارس نمى باشند، اما مى توانند در کيفيت و کميت آنها تغييراتى به سمت مطلوب ايجاد کنند. کارشناسان بهداشت معتقد هستند که يک سياست جامع تندرستى از يک طرف نيازمندى هاى علمى و پيشرفت تحصيلى دانش آموزان و از سوى ديگر امکانات فنى و اجتماعى و محيط سالم مدارس را مد نظر قرار مى دهند. در غير اين صورت مخاطرات زيست محيطى مدارس، سلامت معلم و دانش آموز را در نخستين گام تعليم و تربيت مخدوش مى سازد.